Goed, na ruim drie jaar gezegd te hebben dat ik wel een keertje meeging was het 20 oktober toch echt zo ver, ik ging airsoften.
We vertrokken om tien voor acht en in de auto gingen alle rampscenario’s al door mijn hoofd. “Wat als jij geraakt wordt, dan ben ik alleen dan durf ik niet meer” “Wedden dat ik de spawnzone niet kan vinden” “Oh je zult zien dat ik perongeluk teamgenoten raak in plaats van de tegenstander (ik heb daar een handje van, als ik eens Jan zijn BF spel overneem als hij even wat drinken gaat pakken o.i.d.)
Maar nee, Jan verzekerde me dat het allemaal wel goed kwam en dat als hij het veld uit moest er nog 20 andere ACN leden zaten waar ik me prima bij aan kon sluiten.

Eenmaal aangekomen kreeg ik een complete transformatie naar G. I. Jane en ik was er klaar voor. Gewapend met mijn replica mocht ik het even proberen. De eerste balletjes gingen ruim 3 meter langs het doel waar ik op richtte, hmmm. Maar na wat afstellen etc. ging het een stuk beter. Ik mocht even een balletje op Jan schieten (echte liefde <3 ) om te kijken of ik nu beter kon richten. Buiten het feit dat het balletje op z’n hand kwam ipv z’n rug waar het bedoeld was, schoot ik dus wel raak dus vol vertrouwen kon ik de dag beginnen.

De eerste stappen op het veld

In de eerste missie werden we opgedeeld in squads, ik zat bij Jan, broer Tim, en nog een aantal anderen. De blubber en modder vielen me redelijk mee. Het startschot ging en we moesten rennen. Oh ja help rennen, snel er achter aan voor ik iedereen kwijt was en samen met Jan en Tim belandde ik achter wat struikjes. Na 2 minuten waren we allemaal gehit. Ach heb ik dat gelijk meegemaakt!

Ik begon er steeds meer lol in te krijgen. Ik was mijn vaste maatjes al redelijk snel kwijt maar zoals al gezegd was, ik ben nooit alleen achter gebleven en mocht altijd wel even bij iemand aansluiten, bedankt daarvoor! Vooral toen ik achter één van de huisjes aan het schuilen was (waar ik per ongeluk een plank van af sloopte…oeps!) kwam iemand me niet veel later helpen!

Na de lunchpauze kreeg ik een verdedigingspositie. Ik had me door de bosjes gewurmd (ha dat had je niet van mij verwacht he Jan) en kon zo prima in de gaten houden wat er gebeurde. Ineens stonden er ook twee spelers van het blauwe team een stukje van mij af.

Jan was inmiddels weer bij mij gearriveerd en samen zouden we ze uitschakelen. Ik wilde zoooo graag schieten haha maar moest telkens wachten op het juiste moment. Op een gegeven moment was het moment daar, Jan zou de linker doen, ik de rechter. Ik schoot. en YES ik raakte! Heel blij draaide ik me om naar Jan. “Ja ik had hem raak!!!” wou ik zeggen, maar halverwege mijn zin kwamen er balletjes op mijn rug. “AUW!” onee! “HIT!”
Tsja klassieke fout zullen we maar zeggen, natuurlijk zitten er meerdere spelers dan die twee die net weg gegaan zijn. xD

Super leuk!

De laatste missie, waar je als je geraakt werd van team veranderde, die ben ik na 3 minuten gestopt, dat kon ik niet aan hoor haha. Een regen van balletjes daalde op mij neer en ik wist het zelf ook allemaal niet meer bij wie ik nu hoorde, dus hup hesje aan en bij de Marshalls gaan staan, die dat een prima beslissing vonden 😉

Ondanks dat ik vandaag overal spieren voel waarvan ik het bestaan niet afwist, heb ik het echt een superleuke dag gevonden. Ik denk zeker dat ik nog wel een keertje meega. En Tim & Jan, leuk om eindelijk eens te ervaren waar jullie altijd over vertellen 🙂

ACN medeleden, thnx voor het af en toe mij redden als ik eenzaam was haha, vond het super gezellig!